Geçmiş zamanlarda hayatta çok zorlandığım, yenildiğimi hissettiğim zamanlar oldu. Kendi dünyamda yeni bir ben yaratmak amacıyla her gün farklı bir duyguyla baş etmek zorunda kaldım. Bu hayli yorucuydu ama her şeye değdi.

Otuz yaşında bir kadının hayat yolundaki dönüşümü ışık olsun istiyorum diğer genç kadınlara. Umutsuzluk, karamsarlık... Bunlar engel olmasın yapacaklarınıza!

​

Çok da uzak olmayan bir geçmişte, o kadar çok ağladım ki gözlerim kan çanağına döndü. Gece yarısıydı. Yağmur yağıyordu. Gökyüzü de benimle ağlıyordu âdeta.

O gün aynaya baktığımda kendimi tanıyamadım ve kendime bir söz verdim. Bir daha asla kendime bunu yapmayacaktım! Bu kadar üzülüp yıkılmayacaktım!

​

Çünkü ben mutsuz olursam, nasıl bu dünyada varlığımla aydınlatabilirim ki çevremi? Tam tersi, çevreme de mutsuzluktan başka ne verebilirim ki böyle olursa, değil mi?

​

Kötü şeyler olsa dahi hep iyi bir şeyler aradım, o günden sonra. Bazen buldum o iyi şeylerin kırıntılarını, bazen de bulamadım. Ama ne olursa olsun vardır bir sebebi dedim. Bir laf vardır, ona tutundum hep: “Her şerde bir hayır vardır.”

Hayatta her şeyin bir sebebi olduğuna inananlardanım artık. Bu yüzden de insanın başına iyi ya da kötü, ne gelirse gelsin onu değiştirip dönüştürebileceğine inanıyorum. İnsanın hayatı üzerinde böyle bir gücü olduğuna eminim.

Bu nedenle ben de yoluma ışık tuttum. Işığımı kaybetmemek için de elimden geleni yaptım ve yapıyorum. Kendim için isteyip de ertelediğim ne varsa hepsini bir bir gerçekleştirmeye çalışıyorum.

Ve inanın o günden sonra daha mutlu daha pozitif bir kadın oldum.

​

Zamanla da “sabır” ve “zaman” kavramlarını öğrendim. Anladım ki sabretmek ve zamana bırakmak, çok değerli kavramlar. Hayatta gerçekten çok işe yarıyorlar!

​

‘’Her gecenin bir sabahı varmış.’’ Sözü bu yolculuğumda daha da anlam kazandı. Çünkü her karanlık gün elbet aydınlığa kavuşur, değil mi?