Yetenek, keşfedildikten sonra uygun ortam bulduğunda filizlenir. Ancak bu filiz, aşırı baskıyla değil, özgürlük ve güvenle büyür. Bir çocuğun resme ilgisini fark ettiğinizde, ilk yapılması gereken şey ona zaman tanımaktır.

Bazen ebeveynler “Çocuğumuzu hemen kursa yazdıralım, çok yetenekli olduğu belli! Profesyonel bir şeyler öğrensin, tekniğini bilsin” düşüncesine kapılır. Bu, iyi niyetli bir yaklaşım gibi görülebilir. Çünkü anneler ve babalar çocuğun yeteneğinin boşa gitmesini istemez. Ancak burada önemli olan, erken yaşlarda sanatın amacını doğru anlamaktır.

Elbette teknik eğitim önemlidir; ancak erken yaşlarda sanatın amacı teknik mükemmellik değildir. Onun yerine çocuğun yaratıcılığının serbestçe ortaya çıkması ve akmasıdır.

İlk aşamada siz çocuğunuzun boya kalemlerini karıştırmasına, istediği gibi suyla oynamasına, özgürce boyaları eline bulaştırmasına izin verin. Bu dağınıklık aslında onun sanatla kurduğu en samimi bağdır.

Teknik eğitim elbette kıymetlidir, çocuk doğru perspektifi, gölge kullanımını, renk uyumunu öğrenebilir. Ancak bu, gelişimin çok erken evrelerinde öncelik olmamalıdır. Erken yaşta aşırı teknik odaklı bir eğitim, çocuğun özgürce deneme yapma, hata yapma ve kendi üslubunu bulma alanını daraltabilir.

Çünkü sanat, önce içten gelen bir ifade ihtiyacıdır; teknik ise bu ifadeyi güçlendiren bir araçtır. Araç, amacın önüne geçtiğinde çocuk, çizgilerini “nasıl olması gerektiği” kalıbına uydurmaya çalışır. Bu da yaratıcılığın doğal akışını yavaşlatabilir.

Bunu bir örnekle açıklamama izin verin;

Bir çocuk gökyüzünü mor renkte boyamak istediğinde, teknik odaklı bir yaklaşım “Gökyüzü mavi olmalı” diyebilir. Oysa yaratıcılığı destekleyen bir yaklaşım “Sen gökyüzünü ne düşünerek mor yaptın?” diye sorar.

Böylece çocuk, hem kendi hayal gücünün farkına varır hem de renklerin duygusal bir dil taşıdığını öğrenir.

Bu yüzden erken dönemde yönlendirme, çocuğun keşfetme arzusunu besleyecek şekilde olmalıdır. Ona farklı malzemeler, boyalar, fırçalar, hatta doğadan topladığı yapraklar, taşlar gibi yaratıcı materyaller sunmak; teknikten çok, keşif ve deneyim odaklı ortamlar yaratmak gerekir.

Teknik eğitim ise, çocuğun kendi ifade dilini bulmaya başladıktan, yaratıcılığının temelini özgürce atabildikten sonra devreye girdiğinde en verimli sonucu verir.

Desteklemenin bir başka yolu, çocuğun farklı sanat malzemeleriyle tanışmasına olanak tanımaktır. Kimi çocuk pastel boyayı sever, kimi sulu boya ile saatler geçirir, kimi de dijital çizim programlarında özgürleşir. Burada amaç, çocuğun kendi “renk dilini” bulmasına fırsat tanımaktır.

Sanat eğitimi sadece kurs ya da atölye demek değildir. Evde birlikte resim yapmak, onun yaptığı çizimleri evin bir köşesinde sergilemek bile güçlü bir motivasyon kaynağıdır.